باسمه تعالی

در حدود 3 درصد افراد هر جامعه مبتلا به نوعی عقب ماندگی ذهنی می باشد، شناسایی این قبیل کودکان و آموزش و پرورش آنان از ابعاد مختلف حائز کمال اهمیت می باشد. در دین مبین اسلام افراد با هر نوع توان و استعداد حق برخورداری از موهبت الهی و حقوق اجتماعی را دارند و استعداد و توان آنها در هر حد و اندازه قابل پرورش و تربیت است؛ بنابر این باید در حکومت جمهوری اسلامی امکانات بهره وری از مواهب الهی را برای همه افراد در سایه تعلیم و تربیت صحیح فراهم نمود. مسئله دیگری که در رابطه با تعلیم و تربیت این گروه مطرح است این است که عدم توجه به تعلیم و تربیت آنان موجب زیانهای اجتماعی و اقتصادی برای جامعه و در واقع هدر رفتن تعداد زیادی از افراد خواهد شد.در همین راستا یکی از وظایف دانشگاه فرهنگیان،  تربیت متخصصانی در زمینه فراهم آوردن فرصت‌ های مناسب و امکانات آموزشی ویژه برای کودکان استثنایی و همچنین تربیت متخصصانی برای حداکثر کردن توانایی‌ های ذهنی و جسمی کودکان استثنایی با توجه به ویژگی‌ های عقلانی و جسمانی آنان است که این مهم از طریق راه اندازی رشته آموزش و پرورش کودکان استثنایی و جذب دانشجو در این رشته صورت می گیرد. معلمان مدارس استثنایی نقش مهمی در تحقق اهداف آموزش و پرورش استثنایی عهده دار هستند. این مدارس برای تسهیل در فرآیند آموزشی و پرورشی دانش آموزان باید به منابع مختلف، از امکانات و تجهیزات گرفته تا نیروی انسانی آموزش دیده برخوردار باشند.  نقش نیروهای انسانی شاغل در این مدارس، بسیار مهم جلوه می نماید از این رو، باید مطابق با ویژگی های دانش آموزان با نیازهای ویژه، آموزش دیده و به خدمت مشغول گردند.

یکی از نکات بسیار مهم آشنایی دانشجویان سایر رشته ها به خصوص رشته آموزش و پرورش ابتدایی با ویژگی های این دانش آموزان جهت شناخت توانایی ها و استعداد های این گروه و بهره گیری از ظرفیت ها با توجه به محدودیت های آنان است. این آموزش باعث افزایش آگاهی معلمان و در نهایت منجر به شناسایی و مداخله به هنگام است، یکی از جاهایی که می‌شود این کار را انجام داد، پیش دبستانی و اوایل دوره ابتدایی است.

نکته مهم بعد تلاش برای تغییر نگرش جامعه به این عزیزان است. اگر مسئولان و مردم هم می‌خواهند کاری برای این افراد انجام دهند با نگاه ترحم نباشد بلکه با احترام باشد و در جامعه به یک فرد معلول با دید احترام و باور به توانایی او نگاه شود؛ دانش‌آموزان استثنایی توانمندی‌هایی دارند که در آموزش‌ و پرورش عادی دیده نمی‌شود و جامعه باید به این توانمندی‌ها احترام بگذارد. جامعه همان «احترام» که برای دانش‌آموز عادی قائل است، برای دانش‌آموز استثنائی نیز قائل شود و احترام به او برای توانمندی‌اش باشد نه با نگاه ترحم.

انشاالله برگزاری جشنواره های اینچنینی به ساماندهی تجربیات برتر در این حوزه و انتشار آن بر ای بهره برداری همه دانشجویان و معلمان کمک نماید. اینجانب ضمن تشکر از برگزار کنندگان این جشنواره برای همه عزیزان آرزوی موفقیت دارم.

طاهر روشندل اربطانی

1399/05/27